Anekdote

Veel informatie haal je uit de archieven. Rijk, Provincie en Gemeente. Maar er is nog een informatiebron en dat zijn de begraafplaatsen. Een grafsteen is net een stukje van een legpuzzel die je nog nodig had. U kunt me dus wel eens tegenkomen op begraafplaatsen, met mijn digitale camera, om zo de gegevens vast te leggen en later in huis uit te werken.

Zo liep ik een keer op de begraafplaats te Winschoten te zoeken naar een bepaalde
grafsteen. Een van de werkers had me in de gaten en wilde wel een praatje maken.

Als je daar werkt wordt er niet zoveel tegen je gezegd. Het volgende gesprek ontspon zich (in het Gronings)
“Zoek je iets?”
“Ja, ik ben op zoek naar het graf van Reinder Reininga, maar kan het niet vinden”
“Die moet er dan zijn, want weglopen doen ze niet meer hier”
“Ïk kijk wel even in het archief”

Hij sprong op zijn fiets en ging naar het kantoor op een andere begraafplaats. Even later was hij terug en op een papiertje had hij iets staan. “Vak 4 rij c”zei hij en beende voor mij aan naar het vak.
Hij beende voor de grafstenen langs en mompelde iets binnen monds.
“Dit moet hem zijn” zei hij, maar ik kon geen letters ontdekken.
Hij maaide met zijn handen wat natte gras tussen de graven weg en wreef over de letters. En verdomd het geschreven werd zichtbaar.
“Zie je wel” zei hij, “Dit is hem”.

Zijn truc met het natte gras doe ik nu ook nog wel eens om een grafsteen beter te kunnen lezen.